فوتبال بهره وری چیست؟

طرح فوتبال بهره وری یا مردمی به زمامداران فوتبال و همچنین به اهالی آن، می گوید «من درد مشترکم » مرا فریاد کن

فوتبال بهره وری پاسخی به سیر تسلسل آور انواع و اقسام «من سالاری» در فوتبالمان است.

فوتبال بهره وری،پیشنهادی برای تمامی انتقادات وضعف ها و تفرقه ها و پراکندگی های فوتبالمان می باشد.

طرح فوتبال بهره وری همانند پسر لقمان حکیم می ماند که از وی پرسیدند ادب از که آموخته ای، گفت از بی ادبان، هرچه ایشان کردند خلاف آن را طلب و جستجو نمودم  و اکنون طرح فوتبال بهره وری نیز«انعکاسی روشن» از تمامیت مراحل وتوالی «ظلمانی » ساختار تقلیدی فوتبالمان است.

فوتبال بهره وری جهت رشد و تکوین خود به 2 گزینه اصلی توجه و توسل نموده، 1 – علم بهره وری  2- نیروی مردمی فوتبال ایران زمین؛ طرح فوق آنگاه که موفق شود پای در جامعه فوتبال نهد، برخلاف ساختار فعلی که متکی به خرد و شعور و درایت فردی است و مروج من سالاری می باشد، خواهان «اجماع » و مشارکت ملی و مردمی در راه هدایت و رهبریت فوتبال است، زیرا که ا یمان و یقین دارد «فوتبال متعلق به مردم است » وهر پدیده ملی و مردمی آنگاه به سامان و نظم و تعالی و... می رسد که مردم نقش و جایگاه و رسالتی در آن داشته باشند؛از این روی طرح فوتبال بهره وری در تعریف عامیانه، بسان ضرب المثل ذیل عمل می کند که : همسایه ها یاری کنید، تا من شوهر داری کنم؛آری سالهاست که فدراسیون نشینان از بیان «استمداد طلبی ملی»درجهت نجات ورشد و تعالی فوتبالمان خود داری نموده اند زیرا که خود را «شوهران» فوتبال می دانسته اند و بیان استمداد طلبی را مساوی با عدم کارآیی و بطلان خویش تلقی نموده اند از این روی موجبات نزول وابتذال فوتبالمان را فراهم آورده اند.

طرح فوتبال بهره وری، فرصتی است تا به هر کس اجازه بدهیم به روش خودش به هدف (تعالی فوتبال) نزدیک شود واین راه کسانی است که می خواهند تحولی بزرگ بیافرینند.

طرح فوتبال بهره وری می گوید، اگر «استعداد» پرورش یابد، می درخشد، اگر از نظر دور و پوشیده بماند، زنگارمی گیرد و سفت و سخت می شود از این روی به نسل جوان کشور که در معرض اعتیاد وسستی و خمود و بی هویتی و... قرار دارند می اندیشد و جهت تحرک و پویای این سرمایه ملی، آموزش پایه ای و همگانی فوتبال را که بر 3 محور استوار است (1- خود پروری، 2- خودسنجی، 3- خودمربی ای) پیشنهاد وارائه نموده است.

فوتبال بهره وری یا مردمی، همان ارجاع به اصل و ذات «فوتبال ناب و اصیل است (در جمع و با جمع وبرای  جمع) لذا راه و شعار این طرح «اجماع»می باشدونخستین انگیزه اش پیوند و اتصال مردم به «پیکره» فوتبالمان است تا فوتبال ملی مان  که تاکنون در حصار و تنگنای 2 رکنی بودن محصور مانده به ساختاری 3رکنی مبدل سازد. فوتبا ل بهره وری این مطلب رابه خوبی می داند که تحقق این مهم (پیوند و اتصال مردم به پیکره فوتبال) در حیطه اراده وعزم« فردی» نیست، بلکه عزم و اراده گروهی و رسانه ای را می طلبد تا معنی «ما» شدن در فوتبالمان متجلی شود.

آری من شهروند ایرانی اعتراف می کنم که سنگی بزرگ برداشته ام (طرح فوتبال بهره وری یا مردمی) ودر زیر بار این رسالت سخت و خطیر دارم «جان» می سپارم، آنهم در کمال مهجوری و بی یاوری، و آنچه که تحمل و انجام این رسالت ملی را برایم سخت و جانکاه و عذاب آور کرده آنست که داعیه داران فوتبال بویژه مطبوعات ورزشی که نزدیکترین کسان به من و «ما»ی مردمی فوتبالند می بینند که چگونه دارم در این راه «ذوب»می شوم وتنها جرمم اینست که یکی از اهالی مردمی فوتبالم وچنین «آرمانی» را در فوتبال دنبال می کنم.

آری جرمم اینست ! که به سبب عرق ملی و میهنی خویش برانگیخته شده ام و برای رشد و تعالی واقعی فوتبالمان به اندیشه و ارائه راهکار ملّی و مردمی پرداخته ام و اکنون پس از یک دهه سیر در عالم و احوال فوتبالمان فقط می توانم بگویم که :

من مرگ را زیسته ام، با آوای غم ناک، غم ناک          و به عمری سخت دراز، سخت فرساینده

چرا که «ما» آموزه «جمع» را نیاموخته ایم تا پله و راهی برای صعود هم باشیم.

امید آنکه با همّت و توجه شما «هموطنان عزیز»، روزی نه چندان دور بتوانیم من و تو «ما» بشویم.