جام جهانی و ستایش فوتبالی

زندگی کامل و طولانی به شرطی دست می دهد که هدفی داشته باشيم که پيوسته در تغيير و تبديل باشد و همواره از انسان جلوتر برود. آنچه هم اکنون هستيد هدف نيست. «گوته»

جام جهانی و ستایش فوتبالی

هر4 سال یک بار به میعادگاه جام جهانی فوتبال می رسیم و «ما» ایرانیان نیز همانند اکثر ملل جهان چشم به رخدادهای این میعادگاه جهانی دوخته ایم و جملگی نیز قلب مان به تپیدن بیشتر برخاسته است؛ هر 4 سال یک بار «الهه نازفوتباللی» «بار عام» می دهد و ملت ها و دولت ها را با هرمرام و مسلک و نژاد و طبقه و رنگ پوست و... به مستطیل سبز دعوت می کند و در این میان آنانیکه توانسته اند در «کار گروهی» خویش موفق و سرآمد ملل باشند «جامی» دریافت می کنند؛ هر4 سال یکبار موجی نو از فوتبال در جوامع بشری پدید می آید و با خود بسیاری از واماندگان فوتبالی را به عزل گسیل می دارد تا کهنگی و ایستایی دیروز جای خود را به نیروی جدید و نوآورندگان امروز مبدل گرداند تا شور و نشاط مستطیل سبز همواره و پر جاذبه و زیبا بماند. آری, این از خصائص جهانی فوتبال است که بسیاری از مدیران و مربیان و بازیکنان و داوران «وامانده» را با خود به تاریخ می برد تا نسل نو امکان حیات داشته باشد و اراده کند و اما خوشبختانه یا بدبختانه «فوتبال ایرانی» از بدو تولدش تا امروز همواره در حالت بد و بدتر زیسته و پیوسته نیز در این دایره دور زده و به همین علت «یک بازی خردورزانه تیم ملی فوتبالمان» به آنجا می انجامد که همگان خواسته و ناخواسته به «ستایش و تقدیر» این تیم می پردازیم . «ما» آنقدر بی برنامه و باری به هر جهت در میادین بین المللی «بازی فوتبال» کرده ایم که شاهکار امروزین تیم ملی کشور به هدایت مربی خارجی«کارلوس کی روش» نه تنها «ما» را بلکه جهانیان را نیز به تحسین و تقدیر واداشته است، با این وصف افسوس که موج ستایش سالاری از تیم ملی فوتبالمان چنان بالا است (رسانه ای) که ترس آن می رود مبادا فراموش کنیم که این فوتبال مالامال از درد و مرض و سرطان های مختلف است اما بواسطه درخشش مربی خارجی + انتخاب و تربیت 30 و چند بازیکن ایرانی گول خورده و این یک مشت را نمونه خروار می دانیم! و متاسفانه عملکرد مدیریت فوتبالی را با مدیریت فنی فوتبال (مربی خارجی) یکی می گیریم! در واقع این درخشش را باید به مربی خارجی و بازیکنان تیم ملی تبریک گفت که چنین دفاعی از فوتبال ایرانی کرده اند، بله «ما» به خوبی می دانیم که نه این فدراسیون و نه این مربی خارجی هیچگاه در اندیشه ایجاد یک ساختار سازی معقول فوتبالی برنیامده اند و تمامی اهتمام ایشان صرف «ساخت یک تیم» بوده و ما نیز دلخوش که در تاریخ فوتبالمان هیچگاه این گونه بازی نکرده بودیم! تا قضاوت بعدی بدرود.

یکی از اهالی مردمی فوتبال – مهدی میرابی

کسی که می خواهد درو کند، باید بکارد. «مثل آلمانی»