فوتبال و جنگ نرم

قابل توجه وزیر محترم ورزش و جوانان

تعیین کننده ی کیفیت زندگی شما این است که تا چه حد به  کمال در زندگی اهمیت می دهید و برای رسیدن به آن تا چه اندازه خود را مسئول و متعهد می دانید . (وینس لمباردی - مربی فوتبال)

فوتبال و جنگ نرم

روزگاری پیش فرزندان غیور و بی ادعا و گمنام این سرزمین در«خونین شهر»که داشت به دست دشمن بعثی می افتاد درکمال جانفشانی و ایثارگری خویش فریاد می زدند که ما«مهمات»نداریم! اسلحه داریم اما «تیر»نداریم، شجاعت و شهامت ایستادگی در مقابل خصم را داریم ولی ابزار نبرد را نداریم! و از اولیای نظام در خواست می کردند که به فریادشان برسند و امروز نیز فرزندان گمنام و بی نشان این مرز و بوم در عرصه نبردی بزرگ به نام «جنگ نرم» در جبهه و سنگری به نام «فوتبال ایرانی» فریاد می زنند که«فوتبال»یک اسلحه بزرگ وکاربردی جهت نفوذ و رسوخ در سطوح مختلف یک جامعه است و غرب به جهت اینکه «مولد و سازنده مدرن»آن بوده توانسته با این سلاح مطلوب به لایه های مختلف جوامع نفوذ و رسوخ کند و مظاهر غربی خویش را در پس آن یکی پس از دیگری به خورد توده های مردم دهد و اکنون این سلاح و ابزار خواسته و ناخواسته، آگاهانه و ناآگاهانه در دست«ما» نیز قرار گرفته، ولی افسوس که«ما» مهمات لازم آن را نداریم تا با آن اقدام به اعجاز و آفرینش و رهائی کنیم و در این میان صدافسوس که اولیای نظام نیز به جهت اینکه«فوتبال»یک پدیده استعماری و غربی است بدان توجه لازم را مبذول ننموده اند و این سلاح را بی ارزش و کم توجه به شمار آورده اند درحالیکه امروزه اولین راه ممکن و معقول جهت ورود همگان در«جنگ نرم»و دفع تهاجم دشمن مجازی، با راهکار و سلاحی به نام فوتبال مقدور و میسراست. اینکه همگان در وسعت همگانی در اندیشه دفع شر و سستی و خمودی و بی هویتی و ... در ایران زمین باشیم و هرکس به فراخور سلیقه و توان خود در دریای جنگ نرم به دفاع و مقابله پردازد، امری واجب وضروریست، اما اگر«ما» بتوانیم بعد از جبهة رسانه ها و سینما که درخط مقدم این نبرد در سنگرخاص و تخصصی خویش پیشگامان جنگ نرم هستند، خط مقدم دیگری را در کنارة دیگر جبهه دشمن مجازی بگشائیم(جبهه عام) و بی تردید راه وصول بدین هدف استراتژیک را در فوتبال ملی می توانیم بیابیم. آری با فوتبال قادریم تا به گونه جهشی و چشم گیر هم به دفع اهتمام های دشمن پردازیم  و هم اثرات بسیارمفید و سازنده ای را برای نسل جوان کشورکه درمعرض مستقیم تهاجم قرار دارند به ارمغان آوریم. بیائیم اقدامات «رسانه ای و فیلم سازی و نمایش نامه نویسی و فیلترسازی و ...»را «دفع نظری» در راه جنگ نرم به شمار آوریم و توجه به فوتبال را اقدامی«عملی»در جهت دفع تهاجم  وآماده سازی نسل جوان به حساب آوریم (ز نیرو بود مرد را راستی/ زسستی کژی زاید وکاستی). از این روی فرزندان فوتبالی این مرز وبوم سالهاست که در سنگر فوتبال فریاد می زنند، بیائیم با سلاح کاربردی و عامِ«فوتبال» به جبهه و سنگر«بدیع»درمقابله با دشمن مجازی بنگریم و نگذاریم خصم «نسل جوان آینده ساز»را هدف بگیرد و ببینیم اولین بستری که نسل جوان درآن می تواند خوب رشد کند و از اعتیاد و سستی و خمودی وبی هویتی و ... رها و آزاد باشد نخست همین«فوتبال»است و بعد سایر امورتربیتی؛ ببینیم (با همه پرسی و آمارگرفتن)که عامه نسل جوان نخستین عرصه ای را که همواره برای بروز استعدادها و توانمندی جسمانی خویش طلب می کنند، همین«فوتبال»است؛ ببینیم که فوتبال همانند چراغ جادو است که هرچه از او بخواهیم برایمان میسر می سازد: تربیت، پرورش، آموزش، هنر، صنعت، تجارت، افزایش عرق ملی و نشاط و سرزندگی و عرصه اراده کردن تا تحقق اراده و ...

امید آنکه روزی پیام و فریاد فرزندان فوتبالی این مرز و بوم که همواره گفته اند و می گویند که«ما»فوتبال داریم اما مهمات آن را نداریم و پیوسته التماس کرده اند که باید بدین سنگر و جبهه توجه لازم  معطوف شود به سمع و نظر اولیای سیاسی و مذهبی برسد(سمینارملی و مردمی فوتبال، بسیج عمومی در راه فوتبال). باشدکه«ما» نیز بتوانیم با سلاح فوتبال در جنگ نرم شرکت و مشارکت نمائیم و درجبهه ای همگانی بیافرینیم آنچراکه  شایسته روح بلند و خردورز ایران و ایرانی است.

بدان امید تا درودی دگر، بدرود

یکی از اهالی مردمی فوتبال- مهدی میرابی

براي اداره كردن خويش، از اندیشه ات استفاده كن. براي اداره كردن ديگران، از قلبت ( دالايي لاما)