زهر فوتبالی تا کی؟

موفقیت برای اشخاص کم ظرفیت مقدمه گستاخی است. ضرب المثل ایتالیایی

نادانی ، خودخواهی به بار می آورد. سقراط

زهر فوتبالی تاکی؟

هر بار که کارلوس کی روش ذائقه مان را با بردی شیرین می کند انگار که قرار است از سوی علی کفاشیان کاممان تلخ گردد، باز در خبرها آمده بود که «او» می خواهد برای بار دوم نیز کاندیدای پست فوتبال ایرانی باشد!!! بیچاره علی کفاشیان که همواره در «توهم» است که بهترین فدراسیون فوتبال آسیا بوده و باید حاصل عملکردش را در مستندی به ثبت رساند و ثبات «مدیریت » او را استمرار بخشید!!!  دریغا  و دردا و حسرتا که جناب خوش خنده نمی داند که منطق علمی و آماری و عقلی و قلبی و شهودی گواهی می دهد و اعلان می دارند که او «ویرانگری» بزرگ در فوتبال ایرانی بوده و افکار عمومی او را مدتهاست که پس زده، اما او باور نمی کند که اگر تیم ملی در جهان به رتبه اولی تا پنجمی نیز ارتقا یابد، باز «ما» اهالی مردمی فوتبال آن روز به وی خواهیم گفت که این تنها یک«اتفاق» بوده نه وجود یک «ساختار هوشمند و هدفمند» (بازی غیرتی- ایرانی) ؛ اکنون تو را بخدا ای آقای کفاشیان، بگذر از ته مانده  فوتبالمان(تیم ملی) که همه چیزمان شده و اگر او بشکند، همه «ما» می شکنیم و اگر آن یک تیم فقط ببرد «ما» هم نیز برنده می شویم (فوتبالی که با مستخرج تیم ملی تهی و پر می شود) و لذت ممکن را برده­ایم. تو را بخدا اینقدر به «ما» نگو که مجمع عمومی فوتبال جملگی خفته گان فوتبالی اند و زیرمجموعه فدراسیون هستند و گرفتن رای اعتماد از ایشان برایت سهل و آسان است، به «ما» نگو که فوتبالمان قائم به شخص است و «ما» اهالی فوتبال نیازمندان اوئیم که خود نمی فهمیم، به «ما» نگو که... با این اوصاف ایکاش، ایکاش سنتی که قبل از قرن 19در اروپا مرسوم بود (دوئل که مبارزه دو تن با شمشیر و یا اسلحه کلت تک تیر بود) اینک و امروز هم در فوتبالمان، مرسوم و متداول بود تا من مردمی فوتبال جهت دفاع از تحقیر و توهین به فوتبال ایرانی و اسلامی و شیعی به آن جناب اعلام دوئل می نمودم؛ براستی که مردن در سرزمینی که تو برآن سالاری(جهالت فوتبالی)، بهتر از زیستن در پلشتی های متنوع فوتبالی است.

یکی از اهالی مردمی فوتبال- مهدی میرابی

بی خردی اسارت بدنبال دارد و خرد موجب آزادی و رهایی است . فردوسی خردمند

برای کشتی‌ای که عازم هیچ بندری نیست، باد موافق و مخالف معنا ندارد. میشل دومنتی