فوتبال و هفته پژوهش و تحقیقات

و کسی در احوال قومی

که آزادمندانه

کمر به نابودی خويش بسته است

تحقيق نخواهد کرد. «احمد شاملو»

فوتبال و هفته پژوهش و تحقیقات

بواقع کدام یک از پدیده های بشر را سراغ داریم که از آبشخور اندیشه و پژوهش و تحقیق و مطالعه تغذیه نکرده باشد؟ در طول تاریخ تنها «انسان های کمال جو و ناراضی از وضعیت موجود بوده اند که توانسته اند «گامی» هر چند کوچک و یا بزرگ در راه تحقیق و پژوهش نهند و به «شناخت» وسپس به «آفرینش مطلوب» نائل آیند(همان انجام رسالت «انسان ناطق و متعقل» که خداوند با خلق او به خود تبریک گفت)؛ آری در بسیاری از کتب مذهبی آمده آن دانه گندم ویا سیب و یا ... که خدا در بهشت آن را برای «انسان» ممنوع کرد «دانه آگاهی » بود که انسان پس از خوردن آن به «پرسش» پرداخت (من کیستم ؟ چیستم؟ چرا هستم؟ و چه باید انجام دهم؟ هستی و کائنات چیست؟ غایت زیست مطلوب و «خیرغائی» چیست؟ و...) و از آن هنگام چرخ خرد یا همان «پژوهش و تحقیق و مطالعه و تامل و تدبر» شروع به گشتن گشت و سالها و قرنها و هزاره ها را با ابزار سازی خویش تا عصر ارتباطات رقم زد و خوشبختانه ایران زمین به مناسبت «خرد ورزی انسانی» این هفته از سال را مزین به نام «پژوهش و تحقیقات» کرده و در این راستا طبیعی و بدیهی است که بسیاری نیز در طول سالی که درگذر است دست به تحقیق و پژوهش زده اند و در این هفته شایسته است که رونمائی از کار ایشان شود تا فهم و جانی به ساحت این هفته باشد. حال سئوال اصلی که «ما» اهالی فوتبال با آن در این هفته روبرو هستیم اینست که آیا در خصوص فوتبال ایرانی کسی یا مرجع و مقامی یافت می شود که دست به کار تحقیقاتی و پژوهشی– فوتبالی زده باشد؟ افسوس که بر این فوتبال مفلوک و مجهول، سالهای متمادی آنهم با نام های مختلفی چون سال پاسخگوئی به مردم، سال تغییر الگوی مصرف، سال سازندگی و آبادانی و سال جهاد اقتصادی آمده و رفته و هیچگاه ندیده ایم که فوتبال ایرانی بتواند همسو با شعار و حرکت ملی عمل و رفتار نماید! براستی چرا این فوتبال اینقدر بدبخت است که نمی تواند درد خود را به بیان و فریاد در آورد و از جامعه ایرانی درخواست پژوهش و تحقیق در احوالات برزخی اش را نماید؟ چرا هزار و یک تحقیق و پژوهش در امور حاشیه ای فوتبال انجام گرفته و می گیرد اما هیچ کس مایل نیست تا به نخستین و اصلی ترین «پرسش های فوتبالی» مبنی بر اینکه فوتبال چیست؟ و عناصر متشکله آن کدامند؟ و تاکنون فوتبال چه زایش هایی در میان جوامع بشری داشته؟ (انواع ساختار جهانی فوتبال) و... جوابی دهد؟ چرا فدراسیون نشینان که خود متولی اصلی پژوهش و تحقیقات فوتبالی در جامعه اند، چیزی برای ارائه و معرفی ندارند؟ و اصلا چرا این غفلت زدگان مسندنشینِ فوتبالی را سودای «پژوهش و تحقیق طلبی» از جامعه ایرانی و فوتبالی در سر نیست؟ چرا خلاء اندیشه در فوتبالمان بیداد می کند؟ چرا کسی نمی گوید که این فوتبال نیازمند «تحقیق و پژوهش» های بنیادین و اصولی و اساسی است و بیائیم به این مهم که نخست رسالت انسانی و اسلامی و ایرانی است اهتمام ورزیم و خط پایانی بر فوتبال تقلیدی و گنگ و بختک زده باشیم؟ بیائیم باور کنیم که مدیریت غیرفوتبالی و ناکارآمد نه خود می داند که فوتبال چیست و نه چنان تعقلی دارد که از جامعه ایرانی بپرسد که چیستان فوتبال چیست؟ امید آنکه «ما» اهالی فوتبالی با طرح سئوال های اساسی و اصولی و بنیادین فوتبالی، از خویش و جامعه خود زمینه و بستر تامل و تفکر و تدبر و ... را بیافرینیم و موجبات «خردورزی فوتبالی» را شامل شویم. بدان امید- بدرود.

یکی از اهالی مردمی فوتبال- مهدی میرابی

خلاقيت از ابتکار سرچشمه مي گيرد و ابتکار تنها زمانی پديد خواهد آمد که عميقانه ناخشنود باشيم.

«کريشنا مورتی، برای جوانان»