«رخصت» ورزشی و چه باید کرد؟
بی تردید که مدیریت« خوب و بد»، مصداق مطلب ذیل است:
آری مدیریت خوب، آفرینش و ایجاد وپویایی و نشاط و ... را به ارمغان می آورد و مدیریت بد نیز تسلسل و اصطکاک و تفرقه و خمودی وحیرانی و... را؛ با این اوصاف آیا فقط مشکل و راهکار «ما» مدیریت است؟ آیا واقعیت جز اینست که ما جمله خرابیم ولیکن به مراتب، آیا این رندی نیست که ما همه چیز را از یک نفر به نام «مدیر» و مدیریت بطلبیم، در حالی که خوب می دانیم اثاث خانه به صاحبخانه می رود، براستی که اگر ما دارای میزان و معیاری در فوتبال بودیم به طبع آن نیز دست به گزینش و انتخاب مدیرانی می زدیم که اصلح و تخصصی باشند، اما افسوس که «ما» نه امروز بلکه از بنیان فوتبالمان«بی چرا زندگانیم» و هیچگاه در تاریخ فوتبالمان سراغ نداریم که آمده باشیم از کسانیکه مدعی هدایت و رهبریت فوتبال ملی هستند ابتدائی ترین و اصلی ترین سئوال را مطرح کنیم که« فوتبال چیست ؟ » (و انواع ساختارهای جهانی فوتبال کدامند؟ و چه ساختاری با زیر ساختارهای اجتماعی وفرهنگی و ... «ما» همخوانی و مطابقت دارد تا ما آن ساختار را گزینش و انتخاب کنیم؟)این از خصائل فوتبال تقلیدی است که به ما فرصت و تامل در خصوص اینکه «فوتبال چیست؟» را نمی دهد و به جای اینکه امور را با خرد جمعی و گروهی و فردی به پیش برد، زمام آن را به دست «فرد» می سپارد و مروج فوتبال «من سالاری» می شود و با عزل و نصب دائمی من سالارها نیز می کوشدتا نقش درنقش بیافریند ، مبادا که «ما» از احوال «من سالارها» خارج شویم و در پی اندیشه و طرحی نو برآئیم، بواقع که «ما» در راه فوتبال تقلیدی و بی ریشه حرام شده ایم.
و اینک بحث« مدیریت» که عامل و مانع هر عروج و نزول است، بحثی منطقی و دقیق می باشد، چرا که یک «ابر مدیر» با ارائه راهکار و اندیشه ای بنیادین و هدفمند می تواند «ناجی» فوتبالمان شود و کاروان سردرگم و حیران فوتبالمان را به جاده صواب بخواند وترغیب کند، اما اینکه «چرا» ما هنوز در انتظار «ابر مدیری» مدبر و خلاق و توانمند و جامع الاطراف هستیم و او نیز هیچگاه در آستانه درگاه فوتبالمان ظهور و تجلی نمی کند ؟ گواهی است متغن که «ما»از اصل و جوهره ذاتی فوتبال که «درجمع و با جمع و برای جمع » است، دور و غافل مانده ایم و اکنون سالهاست از فوتبال «درمن و با من و برای من» می خواهیم که راه نجات و سعادت «ما» را هموار و میسر سازد ! و متاسفانه این خوش خیالی را ادامه داده و می دهیم، زیرا که هنوز ایمان و باور نیاورده ایم که فوتبال تنها با اجماع و مشارکت «ملی و مردمی» است که از بیراه خود خارج می شود و راه کمال و تعالی را پیش می گیرد . آری این فوتبال نیازمندآنست که با اجماع خویش در اندیشه این مهم باشد که چگونه می توانیم از ساختار بختک گونه فوتبال تقلیدی که تمامی امور و داشته یمان را مورد استحاله فکری و رفتاری قرار داده و ما را به طور کامل محصور خویش کرده، بیرون و رها شویم.
با این حال، امید آنکه در پی سلسله بحث هایی که در برنامه ورزشی «رخصت» مطرح می گردد بدین نتیجه غائی رهنمون شویم که تنها راه ممکن جهت رهایی «جامعه فوتبال ایرانی» از بختک فوتبال تقلیدی آنست که در سودای ایجاد«ساختاری » دگر به نام «فوتبال مردمی» برآئیم زیرا که حیف است این سرمایه های ملی و مردمی را فقط در راه فوتبال بوروکراسی و اساسنامه زده، فدا و معدوم سازیم و بعد تاسف و افسوس خوریم که دست به سرمایه سوزی زده ایم در حالی که تحت عنوان انشعاب« فوتبال مردمی »از فوتبال بوروکراسی و اساسنامه زده می توانیم به حیات و تولدی دوباره بیندیشیم،
یکی از اهالی مردمی فوتبال – مهدی میرابی
| < قبلی | بعدی > |
|---|
