شب قدر + فوتبال

شهادت ملود کعبه علی (ع) بر تمامی عدالت ورزان  و شیعیان جهان تسلیت باد

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است              یارب این تاثیر دولت در کدامین کوکب است «حافظ»

شب قدر + فوتبال

من در شب قدر از خدا نه تنها برای سلامت و سعادت هر چه بیشتر جامعه ایرانی دعا کردم بلکه از او خواستم تا در جهت نجات و تعالی فوتبال ایرانی زمینه و بستری نیز فراهم آورد تا این پیام «معلم شهید دکتر علی شریعتی»به گوشها و چشم ها و ذهن های اهالی خاص و عام فوتبالمان جاری و ساری شود، آنجا  گفت:

بنگر ما جهان سومی ها، ما شرقی ها، ما مسلمان ها را چکار کردند؟ اول چنان مذهبمان را تحقیر کردند و بعد زبانمان، ادبیاتمان، فکرمان، گذشته مان، تاریخمان، و اصلا نژادمان را، و همه چیزمان را چنان تحقیر کردند، و ما را به قدری آدمهای دست دوم حساب کردند که ما نشستیم خودمان، خودمان را مسخره کردیم! و در عوض خودشان را آنقدر برتر و بالاتر و عزیزتر نشان دادند؛ به «ما» باوراندند که ما تمام تلاش و دعوت و آرزو و مبارزه مان برای نوکری فرنگ شد تا اینکه ادای آنها را در بیاوریم، شبیه به آنها حرکت کنیم، حرف بزنیم، راه برویم. حتی تحصیلکرده ی دانشمند ما از اینکه زبان فارسی را از یاد برده افتخار می کند، اینهمه خریت؟ آخر "خریت" هم نمی شود  گفت که به خر توهین می شود! آدم اینقدر در بی شعوری افتخار بکند، در نداشتن، در فراموش کردنش؟! خیلی عجیب است نه اینکه در فراگرفتن زبان فرنگی افتخار کند، نه در اینکه زبان خودش یادش رفته افتخار می کند! تا این حد عاجز؟ ذلیل؟ این که دیالکتیک "سوردل" است، دیالکتیک سوردل دیالکتیک بچه است، بچه وقتی که مادرش میراندش، دعوا و تهدیدش می کند، ناراحت است و برای اینکه از حمله های مادر در امان بماند به خود مادر پناه می برد. این دیالکتیک سوردل است. نژاد برتر, ملت برتر و حتی آدم برتر برای اینکه قوم و ملت یا آدمی را به زیر مهمیز قدرت و تسلط خودش بکشاند تحقیرش می کند. به قدری مذهبش را، ایمانش را، ادبش را، فکرش را، شخصیت هایش را، گذشته اش را و همه چیزش را تحقیر می کند که او برای اینکه از مسیر تهمت ها و تحقیرهای او، از جاییکه همیشه به وسیله او تحقیر می شود، فرار کند؛ به دامن خود او پناه می برد و خودش را به شکل او در می آورد که دیگر در مسیر تهمت های او نباشد! این است که بعضی چیزها برای فرنگی یک کالای مصرفی است، یک چیز سمبلیک است! 15% تمام اروپایی ها از سمفونی کلاسیک لذت می برند! اما ایرانی ها همه شان لذت می برند! اصلا از هر سمفونی لذت می برند! کی جرأت دارد که لذت نبرد؟ چرا؟ برای اینکه آن سمبل یک ذوق برتر است و یک ذائقه برتر و این جرأت ندارد بگوید که من نمی پسندم، یک فرنگی به سادگی میگوید خفه اش کن، این قیل و قال است، سردرد می آورد، اما یک شرقی ناچار تا آخر می شنود، چرا؟ برای اینکه جنبه سمبلیک دارد، نشانه ای است از یک برتر! اینها همه به خاطر این است که ایمان به خویشتن را، عوامل گوناگون از آدم می گیرد و تنها چیزی که ایمان به خویشتن را برای آدم فراهم میکند خودآگاهی است. "برگرفته از کتاب خود آگاهی استحمار"

باشد که با تعمیم این پیام به حال و روز فوتبالمان، یک «خود آگاهی و اشراق فوتبالی» برایمان حاصل شود تا در سایه آن ایمان و باور آوریم که «ما» تاکنون «گنگ و بختک زده فوتبالی»  بوده ایم و اینک زمان آن رسیده که پوسته جهل و غفلت فوتبالی را بشکنیم و به تولد دگر دست یابیم و اصلا مگر معنی «شب قدر » جز این است که «ما» باید در خود و هستی و کائنات اندیشه کنیم و کمال مطلوب را بجوئیم، پس بیائیم  از برکات شب های قدر( تفکر و تامل) جرعه ای خرد، در دهان تشنه فوتبال  مفلوک و مغفول مان بریزیم تا به خودیابی و خود باوری  و خودآگاهی  فوتبالی رسیم، بدان امید- بدرود.

یکی از اهالی مردمی فوتبال- مهدی میرابی

شب قدر است در جانب چرا قدرش نمی دانی                    تو را می شورد او هر دم چرا او را نشورانی «مولوی»