آرمان، بدون عمل خيالي باطل است. عمل، بدون آرمان كابوس است. «ضرب‌المثل ژاپني»
فلسفه وجودی فوتبالمان
عیب این فوتبال ایرانی در چیست که همگان از آن می نالیم اما نمی دانیم که سرچشمه عیوب و نواقص مان از کجاست و درکجاست؟ و ریشه معایب از کدام آبشخوری تغذیه می کند؟ (از برنامه ریزی های غلط مان یا از عدم برنامه داشتن است؟) و ناجی و مصلح واقعی آن کیست و یا چیست؟ آیا یک نفر به تنهائی می تواند به عنوان مدیریت این رسالت بزرگ و ملی را به انجام رساند؟ و یا یک جمع متعقل و اندیشمند خودجوش لازم است، مثل «رسانه ها» که عقول فعال و متعارف فوتبالمان هستند؟ تا به سرانجامی نائل آئیم؛ افسوس و صدافسوس، این برایمان هیچگاه مهم نبوده که چرا «ما» اهالی عام و خاص فوتبالمان یک اطاق فکر فوتبالی ایرانی و مردمی نداریم (شواری خبرگان فوتبال ایرانی) تا با همراهی ایشان (خرد جمعی) در راستای اصل 44 قانون اساسی این سئوالها را طرح کنیم که چگونه می توان از فوتبال دولتی به فوتبال خصوصی سازی شده گذر کرد؟ آیا خوب است که این انتقال به طور کامل و ضربتی در فوتبالمان صورت گیرد یا به صورت تدریجی باید انجام پذیرد؟ و آیا راه سومی در این میان به نام «فوتبال مردمی» که پلی است مابین دولت و بخش خصوصی می تواند وجود داشته باشد و تحقق پذیرد؟ و آیا راه سوم کوتاه ترین و مطلوب ترین راه نیست؟ و...
بواقع پدر معنوی و عقل متعقله فوتبال ایرانی کیست که باید نخست این سئوال ها را طرح کند و بعد پاسخی برای آن بیابد؟ این پدر معنوی که قوه ادراک فوتبالمان محسوب می گردد، کیست؟ آیا مدیریت های فردی است که آمدنی و رفتنی بوده اند یا رسانه ها هستند؟ که عمر و قدمتی بلند در سرزمین فوتبالمان داشته اند و همواره در سایه فوتبال خود را غرق نموده اند! آری وقتی هزار و یک سئوال اساسی و منطقی و اصولی در فوتبال ایرانی به مسائل «ابرحاشیه ای» تبدیل می شود اما حاشیه های کوچک مثل نزاع اهالی فوتبال با هم و... «متن» می گردد (با توجیه عوام پسند بودن شان)، «گمراهی» بزرگ فوتبال ایرانی شروع و تداوم می یابد و آنگاه «ما» و رسانه هایمان می شویم برزخیان فوتبالی که تنها آرزومندیمان آنست که یکی بیاید و پوسته بختک زدگی مان را بشکافد و رهائی و آزادگی را به«ما» هدیه و تقدیم کند! با این اوصاف اکنون سئوال اینست که آیا در سرزمین بردگان فوتبالی (آنهم در قرن بیست و یک، عصر ارتباطات) «اسپارتاکوس فوتبالی» پیدا خواهد شد؟(یکی برای همه) براستی تا آن گاه که رسانه هایمان در شاهراه «حاشیه ها» سیر می کنند و به قول خودشان در «ابرحاشیه ها» ورود نمی کنند تا با طرح چیستان فوتبال ایرانی و پرسش چه باید کرد؟ «خود» و «ما» را در اندیشه ای«نوین و مطلوب» راهی دارند، همینی می شود که هست، «بازی فوتبالی»آنهم از نوع تقلیدی و غربزده اش (گنگ و مجهول که دارای فراز و فرود است) و در این میان انسان مختار ایرانی و اسلامی و شیعی با یک دنیا داشته ها و مفاخرش، هیچ اراده طلب و آفرینشی در آن ندارد، زیراکه به او حقنه کرده اند که در فوتبال باید «پیرو» باشد آنهم «پیرو» بی چون و چرا؛ امید آنکه بزرگ دغدغه عقول متعقل مان پرسش های بنیادین و اساسی و اصولی قرار گیرد تا همگان با اجماع خویش جهت ساختن فردای بهتر فوتبال ایرانی قدمی مثبت و متعالی برداریم. بدان امید- بدرود
یکی از اهالی مردمی فوتبال- مهدی میرابی
رسانه می تواند
- رسانه می تواند در کوتاه مدت موجب شجاعت و یا ترس همگانی گردد.
- رسانه می تواند نشان دهنده فرّ و یا بیچاره گی یک کشور در گستره جهانی باشد.
- رسانه می تواند ذهن مردم را آرام و یا دگرگون و در هم بریزد.
- رسانه می تواند گزارش های دروغ و رویدادهای غیر مستند را هم در میان اخبار درست به خورد آدمیان دهد.
- رسانه می تواند با بستر سازی سیاه، موج های همگانی ایجاد نموده و برای کسانی اسباب رشد یک شبه را فراهم سازد.
- رسانه می تواند اموری همانند مراسم های سنتی و یا بزم های همگانی را کاهش و یا گسترش دهد.
- رسانه می تواند در کوتاه مدت ابله ترین آدمیان را روشنفکر و روشنفکران را خانه نشین بنماید.
- رسانه می تواند ابزاری باشد برای همبستگی و یا جدایی طلبی در یک کشور
- رسانه می تواند موجب افزایش آگاهی های شهروندی گردد .
رسانه نمی تواند
1. رسانه نمی تواند عشق و خواست های میهنی مردم را نابود و یا حتی سبک بشمارد .
2. رسانه نمی تواند برای همیشه اسطوره ها و بزرگان یک کشور را نادیده بگیرد .
3. رسانه نمی تواند در بلند مدت، راستی حقیقتی را پنهان و دروغی را راست جلوه دهد .
4. رسانه نمی تواند برای همیشه آدمهای ناشایست را شایسته جلوه دهد.
5. رسانه نمی تواند یک خواست همگانی را برای همیشه کم اهمیت جلوه دهد .
6. رسانه نمی تواند خواهان پس رفت خواسته های مردمی باشد .
7. رسانه نمی تواند گریزگاهی برای سردمداران یک کشور به خاطر انجام ندادن درست کارهای آنان باشد .
8. رسانه نمی تواند خشونت و بخشش بی اندازه از خزانه کشور را توجیه کند .
9. رسانه نمی تواند خودکامگی و پستی هیچ گروه و دسته ایی را پنهان سازد و سعی برای انجام آن رسوایی به بار می آورد.
| < قبلی | بعدی > |
|---|
